لائام چابنگ

از سال 1947 ، بندر بانکوک یا بندر Klongtoey با بهبود مداوم خدمات و فناوری ، به بندر اصلی تجارت تایلند تبدیل شده است. با این وجود ، این تأسیسات قادر به حمل کشتی هایی با ابعاد بیش از 12000 تن وزن مرده (DWT) ، طول بیشتر از 172 متر یا آبخور بیش از 8 متر از سطح دریا نیست. در نتیجه ، اداره بندر تایلند ناگزیر شده است به دنبال مکانی برای یك بندر در اعماق دریا باشد تا كشتی های بزرگ را به منظور گسترش مشاركت در اقتصاد ملی تسهیل كند.
در سال 1961 ، دولت به NEDECO (مشاوران مهندسی هلند) ماموریت داد كه طی یک مطالعه امکان سنجی برای توسعه بندر جدید در منطقه سیراچا چون بوری انجام دهند. نتیجه این مطالعه این شد که بهترین مکان Laem Chabang است زیرا این مکان را به راحتی می توان لایروبی کرد و مناطق شگفت انگیزی برای ساخت تأسیسات بندری ، انبارها و شهرکهای صنعتی داشت.
با وجود مطالعه امکان سنجی فوق ، ساخت بندر لائام چابنگ به تأخیر افتاد. سلب مالکیت زمین در سال 1973 با مجموع 6،340 رای (1،014 هکتار) زمین در تامبون تونگ سوخالا ، منطقه سیراچا و تامبون بنگ لامونگ ، منطقه بنگ لامونگ منطقه چون بوری به این پروژه مهم بندری اختصاص یافت.
این اقدام در پاسخ به برنامه پنجم توسعه ملی اقتصادی و اجتماعی (1982 – 1982) بود كه همچنین املاك صنعتی را برای كارخانه های كوچك و متوسط در منطقه لائام چابنگ تعیین كرد. همانطور که در ششمین برنامه ملی توسعه اقتصادی و اجتماعی (1987 – 1991) بیان شد ، بندر بانکوک قبلاً به ظرفیت کامل خود رسیده بود زیرا قادر به اسکان کشتی های بزرگ نبود و فضای بیشتری برای کانتینر های بیشتر نداشت.
هنگامی که این سایت برای شروع ساخت و ساز آماده شد ، نخست وزیر وقت ، جنرال پرم تینسولانوندا ، ریاست مراسم افتتاح سنگ را برای بندر لائام چابنگ در 15 نوامبر 1987 برگزار کرد. چهار سال بعد ، دولت با همکاری برخی سرمایه گذاران خصوصی ، خدمات تجاری بندر را آغاز کردند. B1 اولین ترمینالی بود که به بهره برداری رسید.

پورت لائام چابنگ

مدت زمان حمل از پورت بندرعباس به پورت لائام چابنگ با سرویس مستقیم: 20 – 16 روز

مدت زمان حمل از پورت بندرعباس به پورت لائام چابنگ با سرویس غیر مستقیم: 24 – 20 روز